هيدروژل ها پليمرهاي آبدوست شبكه اي شده هستند كه در آب انحلال ناپذيرند. اين پليمرهاي آبدوست داراي اتصالات عرضي هستند، كه قابليت جذب و نگهداري مقادير زيادي آب (صدها برابر وزن اوليه) و محلول هاي آبي را حتي اگر تحت فشار باشند، دارند. كربوپل يك پليمر يا كوپليمر آكريليك اسيد شبكه اي شده است كه ذرات بسيار ريز و سفيد با جرم مولكولي بسيار بالا و قابليت تورم در آب را دارند. . به علت ذرات ريز كربوپل، از تورم آنها در آب ميكروژل به‌دست مي آيد كاربرد هيدروژل ها براي آبرساني به مواد سيماني و عمل آوري آنها بيش از يك دهه است كه مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است.. عمل آوري دروني به معني فراهم آوردن بخشي از آب مورد نياز براي فرآيند آبدارشدن سيمان به صورت آب ذخيره شده در درون مواد جاذب و نگهدارنده آب در مخلوط سيماني است. براي اينكه بتوان از ماده اي براي عمل آوري دروني استفاده كرد بايد ميزان جذب آب آن بالا بوده، آب جذب شده را به آساني در اختيار بگذارد و همچنين با سامانه سيماني سازگار باشد. افزايش ويسكوزيته و سخت شدن سيمان يكي از نقاط ضعف هيدروژل ها محسوب مي شود كه منجر به كاهش كارايي و عملكرد خمير سيمان مي گردد. به همين دليل از ابر روان كننده ها براي كاهش ويسكوزيته و افزايش عملكرد سيمان استفاده مي گردد. در اين اختراع ميكروژل بر پايه كربوپل (پلي آكريليك اسيد شبكه اي) با استفاده از مونومر كاتيوني 2- آكريلوئيل اكسي اتيل تري متيل آمونيوم در غلظت هاي متفاوت با استفاده از روش فرا صوت اصلاح سطح شده است. استفاده از اين ميكروژل علاوه بر داشتن جذب بالا باعث كاهش ويسكوزيته سيمان و افزايش كارايي آن نيز شده است. به عبارت ديگر اثر روان كنندگي بر روي خمير سيمان داشته است. در اين اختراع ميكروژل ساخته شده علاوه بر جذب آب بالا و افزودن رطوبت به سيمان و پخت آن باعث كاهش ويسكوزيته سيمان و افزايش عملكرد آن مي شود.

اين اختراع در زمينه شيمي ساختمان مي باشد. پليمرهاي سوپرجاذب انواع خاصي از هيدروژل ها هستند كه موادي آبدوست با ساختار شبكه اي بوده و قادرند مقادير بسيار زيادي آب يا محلول هاي آبي را به صورت فيزيكي در ساختار خود جذب كرده و نگاه دارند. يكي از كاربردهاي اين مواد كه از گروه رزين ها مي باشند در صنعت بتن است. به منظور فراهم آوردن بخشي از آب مورد نياز براي فرآيند آبدارشدن يا پخت سيمان از مواد جاذب و نگهدارنده آب در مخلوط سيماني استفاده مي شود. با جذب آب توسط مواد جاذب، درحين آبدار شدن بتن، رطوبت نسبي درون مخلوط همواره حفظ مي¬شود و از خودخشكانش و جمع شدگي خود بهخودي جلوگيري مي شود. براي اينكه بتوان از ماده اي براي عمل آوري دروني سيمان استفاده كرد بايد ميزان جذب آب آن مناسب با شرايط بوده و آب جذبشده را به صورت كنترل شده در اختيار سيمان بگذارد و همچنين با سامانه سيماني سازگار باشد. بر همين اساس براي اولين بار پليمرهاي سوپرجاذب بر پايه 2-آكريلاميدو-2-متيل پروپان سولفونيك اسيد (AMPS) سنتز شد. AMPS يك پلي الكتروليت قوي است و به دليل داشتن گروه هاي يوني قوي سولفونيك اسيد داراي جذب آب بالاتري نسبت به سوپرجاذب هاي بر پايه ي آكريليك اسيد و آكريلاميد است. بالاترين ميزان جذب به مقدار 425 گرم برگرم هيدروژل به دست آمد. همچنين پليمرهاي شاخه¬اي بر پايه AMPS داراي سازگاري بالايي با سيمان مي باشند كه به عنوان سوپرپلاستي سايزر نيز مورد استفاده قرار مي گيرند.

اين اختراع در زمينه شيمي پليمر مي باشد. قابليت پايين جذب آب يكي از ويژگي هاي ذاتي الياف پلي استر در حالت طبيعي است. از آنجا كه در بعضي از كاربردهاي الياف پلي استر (مانند مصارف بهداشتي) قابليت جذب بيشتر آب يك مزيت محسوب مي شود، با تغييراتي در پروسه توليد و استفاده از مواد افزودني مي توان ظرفيت جذب آب را در الياف افزايش داد. براي اين منظور از سوپرجاذب ها استفاده مي شود. سوپرجاذب ها پليمرهايي با اتصالات عرضي هستند كه قابليت جذب آب و محلول هاي آبي را ده ها تا صدها برابر وزن خود را دارند. در كاربردهاي مربوط به الياف جاذب توسط پودر سوپرجاذب مشكل عدم تثبيت و حركت پودر وجود دارد. در حالي كه با استفاده از لاتكس پليمري جاذب جذب به صورت يكنواخت است و مشكلات سوپرجاذب هاي پودري وجود ندارد. لذا براي اولين بار از لاتكس هاي پليمري آكريلاتي جاذب براي ساخت ورق جاذب استفاده شد. ابتدا لاتكس پليمري با استفاده از پليمر شدن امولسيون وارون سنتز شد سپس براي آبدوست كردن الياف مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از اين روش واكنش اصلاح علاوه بر تسهيل شدن به طور يكنواخت انجام شد و ميزان جذب بالايي براي الياف بدست آمد.